Telefoonnummer : 13486085502
July 19, 2022
Een nieuwe studie toont voor het eerst aan dat dezelfde onderzeese vezeloptische die kabels voor Internet en kabeltelevisie worden gebruikt kunnen zijn repurposed om binnen aan het mariene leven bij ongekende schalen te stemmen, potentieel omzettend kritieke behoudsinspanningen.
„Afluisterend bij de Snelheid van Licht: Het verdeelde Akoestische Ontdekken van Baleen-Walvissen in het Noordpoolgebied, werd“ gepubliceerd 5 Juli in Grenzen in Marine Science. Het beschrijft het volgen walvissen gebruikend optische vezel en een geroepen techniek het Verdeelde Akoestische Ontdekken (DAS).
„Correcte reizen vijf keer sneller in de oceaan dan in de lucht,“ bovengenoemde Léa Bouffaut, een post-doctorale onderzoeker bij K. Lisa Yang Center voor Behoudsbioacoustics bij Cornell Lab van Ornithologie, en eerste auteur van de studie. „Omdat de walvissen hoogst vocaal zijn, is de akoestische controle een zeer efficiënte manier voor ons om te beoordelen waar zij worden gevestigd en waar zij.“ gaan
Het zetten dat de gedetailleerde informatie in de handen van milieubeschermers en besluitvormers een significante invloed kon hebben. Bijna zijn 50% van grote walvisspecies geclassificeerd zoals bedreigd. Zij staan voor uitdagingen met inbegrip van het verwarmen van oceanen en het verhogen van menselijke maritieme activiteiten die negatief hun milieu en hun capaciteit beïnvloeden te communiceren.
Bouffaut rondde de studie met medewerkers af terwijl zij bij de Noorse Universiteit voor Wetenschap en Technologie was. Zij en het Yang Center-team zal DAS nu onderzoek op twee belangrijke gebieden vooruitgaan: kwaliteitsbeoordeling van de ontvangen geluidssignalen, en kunstmatige intelligentiesoftware door de massieve DAS akoestische output te ziften, die aan vele terabytes van gegevens kan dagelijks kloppen.
De traditionele akoestische walvis controlemethodes houden de plaatsing van een serie van hydrofoons in om correcte golven op een specifiek gebied te ontdekken. Volgens Bouffaut, wegens de betrekkelijk hoge kosten verbonden aan de verrichting (instrumenten, schiptijd en bemanning voor plaatsing en terugwinning), blijven de akoestische gegevens dun en de ongelijk bemonsterde oceanen.
Door vezeloptica te gebruiken, konden de wetenschappers toegang tot veel meer sensoren over langere afstanden hebben, toelatend hen om walvissen in realtime beter te controleren.
De „die technologie achter DAS is totaal verschillend met de controle van direct correcte golven met een onderwatermicrofoon,“ wordt vergeleken bovengenoemd Yang Center directeur Holger Klinck. „Wat wij registreren zijn veranderingen in de timing van lichte impulsen die door kleine tekorten in de vezeloptische kabel omgekeerd zijn. Wij kunnen dat signaal in geluid dan omzetten. Daarom roepen wij hen ‚virtuele‘ hydrofoons.“
De controle zou één van de ongebruikte extra vezels aanwenden, ook genoemd „donkere vezel,“ die typisch inbegrepen met telecommunicatiekabelbundels is. Deze donkere vezels kunnen worden onttrokken zonder het bestaande punt van gegevensstromen van de kabel op kust aan het eind te storen.
„Mijn hoop moet deze technologie verder ontwikkelen en het voor die allemaal ter beschikking stellen betrokken bij marien behoud,“ bovengenoemde Bouffaut. „Deze technologie kon de toekomst veel voor walvissen rooskleuriger maken.“
